سیتالوپرام هگزال 20 میلی گرم - ب2
سیتالوپرام هگزال 20 میلی گرم - ب2 قرص خوراکی 20 mg
- 
                                                    نام دارو سیتالوپرام هگزال 20 میلی گرم - ب2 
- 
                                                    نام عمومی CITALOPRAM TABLET ORAL 20 mg 
- 
                                                    شکل دارویی قرص 
- 
                                                    نحوه مصرف خوراکی 
- 
                                                    صاحب پروانه داروسازی بهستان 
- 
                                                    صاحب برند Hexal 
- 
                                                    تولید کننده Hexal 
- 
                                                    تاریخ اعتبار پروانه 1391/06/21 
- 
                                                    GTIN 
- 
                                                    IRC 
- 
                                                    تعداد در بسته 
ثبت نظر سیتالوپرام هگزال 20 میلی گرم - ب2
موارد مصرف سیتالوپرام هگزال 20 میلی گرم - ب2 قرص خوراکی 20 mg
سيتالوپرام در درمان اختلالات افسردگي به كار می رود.
عوارض جانبی سیتالوپرام هگزال 20 میلی گرم - ب2 قرص خوراکی 20 mg
1- در صورت وجود بيماري هاي قلبي يا سكته اخير قلبي، نارسایی كبد، سابقه تشنج و نارسایی شدید كليه با احتياط فراوان تجويز شود.2- مصرف اين دارو در افراد با سن کمتر از 18 سال توصيه نمی شود.
تداخل های دارویی سیتالوپرام هگزال 20 میلی گرم - ب2 قرص خوراکی 20 mg
مصرف همزمان مهاركنندگان مونوآمين اكسيداز از جمله فورازوليدون، پروكاربازين و سلژيلين با سيتالوپرام میتواند عوارض خطرناك و مهلك در پي داشته باشد. بايد بين قطع مصرف يكي از دو دارو و شروع داروي ديگر حداقل 14روز فاصله باشد. مصرف سيتالوپرام با دارو هاي سروتونرژيك می تواند باعث بروز سندرم سروتونين و تشديد عوارض شود. سايمتيدين می تواند متابوليسم سيتالوپرام را كاهش دهد. مصرف سيتالوپرام با كلوزاپين باعث افزایش سطح خوني كلوزاپين مي شود و ممکن است خطر بروز حملات تشنجي را افزايش دهد.
نکات قابل توصیه سیتالوپرام هگزال 20 میلی گرم - ب2 قرص خوراکی 20 mg
1- براي دستيابي به اثر ضدافسردگي دارو ممكن است تا 4 هفته زمان لازم باشد، بنا بر این بيمار نبايد داروي خود را قطع كند. در صورت برطرف شدن علائم بيماري نيز نبايد مصرف دارو را قطع نمود.2- از قطع مصرف ناگهاني دارو بايد خودداري كرد.3- به دليل احتمال بروز سرگيجه، اختلال در تصميم گيري، تفكر و مهارت هاي حركتي، تا مشخص شدن اثرات دارو هنگام رانندگي يا انجام كار هايي كه نياز به هوشياري دارند، بايد احتياط نمود.4- بيماراني كه احتمال اقدام به خودكشي در آن ها وجود دارد، نبايد مقادير زياد دارو را به طور يك جا در اختيار داشته باشند.
 
                     
                     
                     
                     
                     
                     
                     
                     
                     
                    